Paulo Freireren utopia zoragarriak, egun, dardara emozionala sortzen dit nire barrua astintzen duen hein berean, itxaropen hori non dagoen sustraituta konturatzen naizenean: aldaketa POSIBLE DELA esaten duenean, emozio argi baten ildoa sumatzen sentitzen bai dut, hau da, sentitu dezakegun ezina eta ahultasuna, HAUSKORTASUN HORI, lantzen baldin badakigu, zapalketa bera baino indartsuagoa izan daitekeela eta gainera, ez bakarrik zapaldua baizik eta zapaltzailea ere, biak, askatasun bidean jartzeko gai. Eta hau esanda, ikusi nola sentipen honek babesten duen Freireren pedagogía, brasildar honen giza sentsibilitate sakona hobeto ulertzera narama, transzendentzia bera ukitzen dudala irudituz, hau da: mendilepoan ukitu nauen hauskortasun bera sentituz, eta Donostian bertan sentitzen dudana, etxerako bidean zenbait gauetan, babes edo babesgabeko lurretan, pertsonak, lo egiten ikusten ditudanean. Jakinda hauek ere, nirea bezala sentitzen dudan hiri hau, osatzen dutela, loaren ametsetan.>
www.euskonews.com
Y es que la escalofriante y extraordinaria utopía de Paulo Freire me sigue conmoviendo e interpelando, porque su esperanza está asentada en ese, ES POSIBLE el cambio, que se sustenta en la emoción inteligente de quien vislumbra que: la impotencia y debilidad que podamos sentir, ESA FRAGILIDAD, es mas fuerte si la sabemos trabajar, que la propia opresión, al mismo tiempo que, capaz de liberar no sólo al oprimido sino también al opresor.
www.euskonews.com